اثربخشی درمان گروهی شناختی- رفتاری بر کاهش افسردگی و افزایش امید به زندگی در سندرم آشیانه خالی

هدف:افزایشطولعمر،کیفیتزندگیوتواناییفردبرایزندگیمستقلراتحتتاثیرقراردادهواورانیازمندمراقبتوحمایت دیگرانمینماید.بنابراینبرنامهریزیمناسبجهتروبروشدنبااینوضعیتدرآشیانه خالیضروریبهنظرمیرسد.این پـژوهـش با هـدف بـررسـی اثـربخـشی درمان گروهـی شنـاختـی ــ رفتـاری بـر کاهـش افسـردگی و افـزایـش امیـدواری سندرم آشیانه خالی شهـر قروه است. روش: جامعه آماری را کلیه مردان و زنان شهرستان قروه که فرزندانشان آنها را ترک نموده اند و از آنها جدا شده‏اند را شامل می‏شود. حجـم نمـونـه 24 نـفـر با استفـاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخـاب شـد. به منظور جمع آوری داده‌ها از پرسشنـامۀ افسـردگی بک  BDI- IIو پرسشنـامۀ امیـدبه زندگی اشنـایدر و همکاران استفـاده شـد. این پـژوهـش نیمه آزمایـشی از نوع پیـش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل است.  جهت تحلیل داده‌ها از آمار توصیـفی و آمار استنبـاطی (آزمون تحلیل کوواریانس) استفـاده شـد. یافته‌ها:یافته‏های به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات افسردگی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معنا داری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل پایین تر است، و میانگین نمرات امید به زندگی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل بالاتر است.  نتیجه‌گیری: درمان گروهی شنـاختـی ـ رفتـاری در کاهش افسـردگی و افزایش امید به زندگی سندرم آشیانه خالی مؤثر است.